Voor het eerst alleen couchsurfen, roze helmen en scooters en vooral heeeeel veel Bintangs

Na nu voor de 3de keer te beginnen aan deze volgende blog hoop ik dat ik hem nu eindelijk een keer niet kwijtraak. Daarover later meer.. Na een prachtige maar ook wel soms lastige outbacktour. Kwamen we aan in Adelaide. Soms lastig omdat ik af en toe toch best even mijn mond open moeten trekken, dan had ik me wat fijner gevoeld. Zie je je bent nooit te oud om te leren. Doordat we in de file terecht kwamen had ik mooi de tijd om alles goed in me op te nemen. Eerste indruk was: wauw deze stad heeft karakter en is niet zo uit de grond gestampt als Sydney. De mensen kwamen op mij ook wat meer over als doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Dat beviel me dus wel.

Ik had het plan gemaakt om in Adelaide te gaan couchsurfen, wat wil zeggen dat je bij mensen die een plekje over hebben op de bank gaat slapen. Natuurlijk kwam daar al een hoop commentaar op, vooral bezorgdheid natuurlijk. Nou uiteindelijk vond ik het toch ook best wel spannend, vooral toen ik de trein uitstapte en op een soort van industrieterrein uitkwam. Die 6 minuten die Google maps mij liet lopen duurde wel wat langer voor mijn gevoel..

Uiteindelijk aangekomen op het adres was alles goed. De host bleek nog 3 andere huisgenoten te hebben dus gezellig weer even one of the guys. Dat was precies de goede timing, want dat kon ik wel gebruiken. Oh en ze hadden ook een hond, die het liefste op mijn schoot was gesprongen, maar ik vond spelen wel goed genoeg. Ennn ik had mijn eigen kamer , een van de huisgenoten was namelijk op reis. Superdeluxe dus, 's avonds werd ik meegenomen naar de hungry jacks(burger king), waar ik natuurlijk tachtig jaar nodig had om te bedenken wat ik nu wilde. Daarna gingen we naar een hele mooie look out over heel Adelaide. Zeker met al die lichtjes was dat echt genieten!

Na een heerlijk nachtje slapen en een vietnamese roll (pistoletje met varkensvlees) ben ik met het broertje van mijn host op avontuur gegaan in Adelaide. We zijn eerst naar de farmersmarkets geweest, waar ik mijn ogen uitkeek, zoveel verse producten waaronder Gouda kaas! Hierna zijn we naar het museum in Adelaide gegaan waar ze echt van alles en nog wat tentoon stelde. Van alle dieren die Australië rijk is en waarvan ik al een paar zeldzame gezien heb, zoals de wedgetail eagle. Tot een tentoonstelling van de aboriginals, de azteken en alle mineralen, diamanten en opalen die niet alleen Australië, maar ook de rest van de wereld rijk is. Ik heb me dus prima vermaakt daar voor een paar uurtjes, het regende dus prima dagbesteding. 's Avonds werd ik zowaar uitgenodigd om te gaan eten bij de moeder van de twee jongens. Zij zijn opgegroeid in York en hun moeder werkt in het National Park daar en was even in Glenelg (de kustplaats van Adelaide). Ze hadden thais besteld, gelukkig maar 1 gerecht met noten hihi en ik was dus opeens onderdeel van een familieetentje. Wel heel gek, maar ze waren allemaal zo lief en geïnteresseerd dus dat was wel heel leuk.

De laatste 'dag', het was namelijk tot een uur of 2 's middags ben ik nog met Lachlan naar het strand geweest en naar de surfwinkel waar zijn broer werkt. En toen was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan. Ik werd weggebracht door het vriendinnetje van mijn host echt allemaal zo lief. Mijn eerste echte couchsurfavontuur was dus super leuk. Ik heb allemaal koekjes en ijskoffie geproefd die ik geproefd moest hebben in Adelaide, verder heb ik voor het eerst een kraskaart opengekrast, helaas geen prijs.. En ik heb heel veel van de Olympische spelen gezien, zonder hen had ik niet eens geweten dat dat bezig was haha. Dus als je ergens heen gaat en je wilt de full experience. Ga couchsurfen!

Nou toen ging ik weer vliegen en wel naar Bali, natuurlijk weer allemaal gekluns met mijn backpack, paspoort zoeken enz. Maar goed dat jullie dat allemaal niet zien, al was dat vast een leuke show geweest. Voorbeeldje, ik kreeg een papiertje bij het inchecken maar ik was maar half aan het luisteren. Bleek dus dat ik dat in moest vullen, daar kwam ik achter toen ik in de rij van de douane stond. Jaaa slim, gelukkig kon ik onder een poortje doorkruipen en het toch nog invullen.

Uiteindelijk heb ik het helemaal gered tot aan de vertrekhal, helemaal zelf. En daar keek ik mijn ogen uit, ik heb nog nooit zoveel botox, fake boobs en liposucties gezien als daar. Bali is voor Australiërs namelijk een soort Lloret de mar en dan vooral Kuta. Bleek ook in het vliegtuig, ik zat naast de toilet en dezelfde mensen bleven maar komen en liepen steeds wat wankeliger. Soms zijn Australiërs sowieso n beetje raar, ik had het met de meisjes die naast mij zaten over frozen. Stroopt een van de twee haar mouw op, ja ik hou ook van frozen, mega grote tattoo op haar arm. Nee hoor pap en mam ben maar niet bang... Een pyjama van frozen is meer dan genoeg.

Anyways ik was veilig en wel geland in Bali en toen begon het feest. Ik moest namelijk een taxi zoeken en geloof mij als je om 8 uur 's avonds als blondine aankomt in Indonesië, gegarandeerd dat je met wel duizend taxi's mee kunt. Al die mannetjes staan klaar om je een taxi aan te bieden en negeren dan is knap lastig. Ik was moe en had het dus al vlug opgegeven, uiteindelijk heb ik dus echt wel teveel betaald maaaar ik had wel hello kitty kussentjes :D.

En waar de reis heen ging, Sanur Mercure hotel resort, want daar zat Sjeng met zijn moeder, zus, broertje en tante. Het grappige van dat was dat we ooit zeiden jaaaa we gaan elkaar sowieso zien, maar dat we beiden wisten hoe goed wij zijn in afspraken nakomen. Tot deze afspraak want het gebeurde nog ook!

Natuurlijk kwam een meisje met een backpack niet zomaar binnen dus na zelfs een andere Nederlander aan de telefoon gehad te hebben (met dezelfde achternaam) was ik dan eindelijk herenigd met iemand van thuis. En dat was super super super leuk maar ook echt wel gek.

Wat doe je als je als Brabanders weer herenigd bent? Zuipen natuurlijk, dus dat hebben we ook gedaan en niet zo'n bietje ook. Uiteindelijk belandden we in een kroegje waar veel jonge Indonesische meisjes rondliepen en verder alleen maar oude mannen. Natuurlijk ging ik daar een sociologisch onderzoek van maken. Samen met Sjeng als psycholoog, de meisjes gingen allemaal trouwen met iemand uit Engeland of Europa en gingen vooral niet met al die mannen naar huis. De mannen kwamen naar dat kroegje omdat er een pooltafel stond, mag jij raden hoeveel mensen er ook echt aan het poolen waren. Een ding is zeker, ik als Europees meisje en nog nieuwsgierig ook, waren ze liever kwijt dan rijk.

Na nog een duik in het zwembad en de zee, ja we waren dronken, hebben we denk ik maar een paar uur geslapen. Koen, het broertje van Sjeng, was al wat eerder afgehaakt, Sjeng en ik blijven wat getrainder in drinken haha. In een hotel heb je namelijk ontbijt en we moesten ook uitchecken, Sjeng ging weer naar huis en mijn avontuur begon pas net. Dat ontbijt was wel heel luxe en verder hebben we de hele dag onze kater eruit gezweet. Het was niet eens zonnig maar toch die bintangs, stroomden eruit.

Nadat we om een uur of 4 afscheid hadden genomen, ja dat was ook best wel weer gek. Ging ik met een uber op weg naar Canggu, dat was mij aangeraden door de beste tipgever ooit. Dat was meteen mijn eerste taxirit in daglicht en ik heb mijn ogen uitgekeken. Niet alleen omdat we de helft van de tijd in de file stonden. Maar vooral omdat het toch ook best wel weer een cultuurshock was opeens in Bali. De Uberchauffeur kon niet zo heel goed Engels, maar hij wilde wel graag een selfie met mij en had bedacht om me ook op Facebook toe te voegen (dat laatste heeft ie niet gedaan).

De conclusie van het mijn ogen uitkijken is dat je echt alles mee kunt nemen op een scooter als je maar creatief bent. Van kooien met vogels tot banden tot hele families. Verder werkt het prima in Bali om van 2 baans eenrichtingswegen 5 baans wegen te maken. Toeteren betekent ik kom eraan en ik neem voorrang. Oh en zonder scooter kunnen routes waar je normaal een half uur over doet wel 2 uur duren. Verder zijn ze in Bali Hindoe waardoor ze allemaal kleine altaartjes en offers voor hun huizen en winkels hebben.

Uiteindelijk kwam ik aan bij Layday surf hostel in Changgu. Ik begon natuurlijk meteen tegen de mensen in mijn dorm aan te kletsen. Regelde even lakens, want die was de schoonmaker vergeten. En ik liet meteen iedereen kennis maken met die gekke verstrooide Jule die alles kwijt is. 's Avonds zijn we op stap gegaan, gelukkig gingen er een paar jongens met scooters dus we hadden mooi een lift. Ik had meteen de grootste lol met Emily uit London. En leerde Sand Bar kennen, een bar op het strand met zwart zand met glitters. Dat komt natuurlijk door de vulkanen, maar ik vond het helemaal cool natuurlijk.

Terwijl ik aan het stappen was zou Ellen landen en aankomen in het hostel, we hadden allebei geen bereik dus lekker handig van mij om op stap te gaan. Toen we terug in het hostel kwamen bleek ze gewoon al in haar bed te liggen, daar waren wel een paar mensen voor wakker gebeld.. De volgende ochtend gingen we surfen om een uur of 8 geloof mij dat is het beste wat je kunt doen met een kater. De golven in Bali zijn een stuk rustiger dan in Australië, wat heel fijn is als je nog steeds lerende bent. Later die dag zijn we naar Tanah Lot gedaan met Emily en Renate. Ellen had ook een scooter gehuurd en na een beetje wiebelen was ik blij met zo'n goede taxi chauffeur.

Tanah lot was meer een toeristische attractie dan echt een religieuze plek. Toch was het wel heel mooi om te zien. Oh wij waren ook een toeristische attractie want met onze blanke huid wilde mensen graag met ons op de foto. We zijn 's avonds gaan eten in een Warung en wel een die op Alice in Wonderland leek met konijnen die rond sprongen. Een warung betekent dat je daar lokaal eten kunt eten en meestal kost een gerecht nog geen 2 euro. Halverwege is iedereen nog naar binnen gevlucht voor een regenbui, maar wij, als Europeanen, waren vlug weer terug aan onze tafel, wij smelten niet van een spatje regen.

Na zo'n volle dag wilde we natuurlijk allemaal nog wel gaan stappen, nadat iedereen gedoucht had enzo vielen we alleen allemaal bijna in slaap. Gelukkig wist de barman van het hostel daar wel wat op. We kregen allemaal een shotje vodka en daarin strooide hij een geel poeder: extrajozz. Het smaakte een beetje als hot coldrex (wondermedicijn), een ding was zeker dat goedje werkte als een trein. Dat zorgde dus voor weer een flinke avond uit met de gekste avonturen. Wildplassen terwijl allemaal Indonesiërs tegen je beginnen te kletsen, schommelen en uiteindelijk op een scooter met 3 man. Ik weet nu in ieder geval wel hoe een plakje kaas zich op een tosti moet voelen.

Na een beetje uitgebrakt te zijn was het de dag erna tijd om naar Ubud te gaan, het was een tot ziens gelukkig want we zouden de mensen die we daar hadden leren kennen nog een keer zien. Nadat we hadden ingecheckt in Happy Mango Tree, gingen we vlug even ergens wat eten, want we waren moe. En wat ga je dan eten? Pizza natuurlijk! Voor mij werd het alleen allemaal al een beetje teveel, er waren namelijk overal Nederlandse toeristen. En als ik op 'vakantie' ben hoef ik die niet te zien. In de pizzeria gingen we dus maar Engels praten. Na een avondje slapen in plaats van stappen gingen we de dag erna naar Monkey Forest, hier lopen dus alleen maar apen rond. En die apen zijn zo gewend aan mensen dat je je flesjes en losse spullen in de gaten moet houden, anders stelen ze het.

Na deze toch wat toeristische attractie weer hadden we bedacht om Yoga te gaan doen. Ik was heel blij dat Ellen met mij mee wilde, samen is toch gezelliger. Nou we hebben het volgehouden hoor: 90 min lang zweten als een gek, het is natuurlijk hartstikke warm in Bali. En klein detail: we hadden perongeluk level 2, wat dus hoger is dan 1(beginners). Dit verklaarde dan ook weer waarom ik toch wel erg veel moeite had met op mijn handen staan haha. Na dit avontuur op tijd naar bed, want we gingen Mount Batur (actieve vulkaan) beklimmen voor de zonsopgang. We werden om half 2 opgepikt ('s nachts) en na een koffie en banana pancake in een koffie tentje en een behoorlijk ritje waren we aan de voet van Mount Batur. Na een behoorlijke klim in het donker 1,717m, waren we aan de top voor die oogverblindende zonsopgang. Natuurlijk was het net toen harstikke bewolkt en zagen we dus helemaal niks, behalve een dik wolkendek. Dus toen zijn we maar weer afgedaald naar beneden(was nog pittiger dan de klim).

We wilden natuurlijk nog wel wat zien dus hebben we een scooter gehuurd (ik had een roze helm!). We zijn naar de rijstvelden geweest, wat ook weer erg toeristisch was, na elke 500 m stond er een poortje waar je entree moest betalen telkens opnieuw. Maar toch wel gaaf om die rijst terrassen te zien! Verder zijn we nog naar een waterval geweest, we hadden alleen onze bikini natuurlijk niet bij dus helaas zwemmen zat er niet in. Zo heel erg was dat ook niet want als je al vanaf half 2 op bent raakt je energie langzaam een beetje op aan het eind van de dag. Terug naar het hostel komen met de scooter was even een klusje, als het namelijk spits is in Indonesië willen al die mensen tegelijk zo snel mogelijk naar huis. Dit resulteerde in een file waar je u tegen zegt, de normaal 2 baans rijbaan was een eenrichtingsweg geworden waardoor het verkeer van de andere richting over de stoep probeerde te rijden. We hebben wel half uur gedaan over 200 meter waardoor ik dus vooral de toerist uithing en foto's aan het maken was. Ik gok dat wij ook op veel foto's van toeristen staan want degene die langskwamen gewandeld moesten ook allemaal foto's maken natuurlijk haha. Aangekomen in het hostel had ik een uber besteld, dat is namelijk veel goedkoper. Eenmaal in die uber zei de chauffeur oh helemaal daarheen dat gaan we niet doen. Dus toch maar een taxi, wat echt wel een stuk duurder was.

Uiteindelijk aangekomen in Amed om half 10 's avonds, de taxi rit had dus ongeveer 4 uur geduurd. Kwamen we aan in de homestay, de eigenaresse had het veel te druk waardoor we moesten wachten op onze kamer. Dat is typisch Balinees na zo'n lange dag is dat alleen niet altijd fijn. Klein detail, het plan was om de dag erna naar Gili trawagan te gaan, ik, die alles plande, was alleen even vergeten dat je daar met de boot naartoe moet. Toen ik dat vroeg aan de medewerkster van de homestay kreeg ik te horen dat dat dus echt niet mogelijk was. Uiteindelijk als je geld hebt is alles mogelijk blijkt maar weer, na 2 uur bellen en smeken was het geregeld wij gingen naar Gili Trawagan! Toen ik dan ook eindelijk naar bed kon kwam ik erachter dat we een douche onder de sterrenhemel hadden, wat een cadeautje!

De volgende ochtend kon ik ook Ellen het goede nieuws vertellen en nam de eigenaar me mee naar de pinautomaat, op de terugweg moest hij me nog even showen aan zijn vrienden die dat wel leuk vonden zo'n blonde Nederlander. Na nog een keer yoga gedaan te hebben (Ellen lachtte zich rot), kwam de medewerkster van de homestay vragen of dat mijn portemonnee was die al de hele morgen buiten op de poef lag (wat had ik weer geluk!) Toen hij ons op kwam pikken om naar Padang Bak, waar de boot vertrok, te gaan kreeg ik zelfs een bloemetje van hem. De boot naar Gili Trawagan was geweldig, we zaten op het dek lekker in de zon , eindelijk wat relaxte dan de dagen ervoor. Er zat een heel stel fransen op de boot die erachter waren gekomen dat ik Nederlands was en dus natuurlijk foto's van Amsterdam begonnen te laten zien. Toen ze op een gegeven moment in het Frans weer daarover bezig waren liet ik in mijn beste Frans even horen dat ik ze dus wel een beetje kon volgen. Je had die gezichten moeten zien haha.

Aangekomen op Gili Trawagan hebben we onze spullen gedropt en zijn we meteen naar het strand gegaan. Waar ik om de nek werd gevlogen door een oud buurmeisje en waarop ik zei neeee ik wil niemand tegenkomen (lekkere Jule actie). Natuurlijk was dat wel heel toevallig dus hebben we even gekletst en een selfie gemaakt voor het thuisfront. Nadat Ellen en ik al wel een beetje aangeschoten waren van de bintangs op het strand maakte we kennis met de jongen die ook op onze kamer sliep. Ik zwierde namelijk de deur open, deed alle lichten aan en begon enthousiast te kletsen, terwijl hij lag te slapen, arme jongen. Na een heerlijk diner met cocktails en bintangs zijn we maar weer op stap gegaan, Gili Trawagan is het feesteiland van Bali. We kwamen ook weer allemaal mensen tegen van het hostel in Canggu, Bali is echt klein. Uiteindelijk hebben we een boot gekaapt waar we Nederlandse liedjes op hebben zitten zingen. Toen we daarna probeerde te zwemmen in een zwembad van een ander hostel was dat iets lastiger aangezien overal security is.

De dag erna waren Emily en Maddie aangekomen op Gili T, wij waren superbrak dus het meeste wat we gedaan hebben was op het strand liggen. Ik 10 meter verder omdat ik natuurlijk bruin wilde worden. Na het meeste bier eruit gezweet te hebben zijn we maar weer cocktails gaan drinken. Na even douchen zijn we in het hostel van Emily en Maddie the Circle of fire gaan spelen, dat is kingsen (een drankspel). Was heel leuk al waren er wat irritante mensen. Toen het spel klaar was zei Ellen hee we hebben nog niet gegeten, dus op naar een warung. Maaaaar we waren dus al best wel dronken waardoor we ons echt een beetje misdragen hebben, Emily en Maddie knoeiden met hun drankjes, ik liet per ongeluk een hele harde boer. En de mozarella die ik besteld had was echt gek, kortom we hebben ons flink misdragen daar.

Op stap later kwam ik nog een gymleraar van het Sint Janslyceum tegen, Emily kreeg een gratis kinder ei in ruil voor een kus op de wang van de verkoper. En natuurlijk waren we allemaal hartstikke dronken. Waardoor we de dag erna ons bijna verslapen hadden voor de uitchecktijd. Toen hebben we de rest van de dag maar weer op het strand doorgebracht , ik kon echt niet stil liggen waardoor Ellen gek van mij werd en ik dus meer in de zee door bracht dan op het strand. Om 4 uur zou onze boot vertrekken (die vertrok uiteindelijk om een uur of 6) en ik wilde natuurlijk weer lekker op het dak, ik snapte alleen niet dat niemand anders dat deed.

Daar kwam ik helaas snel genoeg achter, de zee is smiddags blijkbaar een stuk wilder. De golven sloegen al vlug over het bovendek het was erg heet dus zo erg was dat niet. Dit was alleen pas het begin, de zee was zo wild dat we ons allemaal vast moesten houden aan de reling van de boot omdat we anders zomaar over boord zouden kunnen vliegen. Dat in combinatie met de golven zorgde voor een hele speciale ervaring. Naast ons waren nog 3 anderen zo stom om op het dek van de boot te gaan zitten en uiteindelijk was ik de enige die de lol er nog van inzag. Achteraf hadden ze ons nooit op het dek mogen laten gaan, maar veiligheid in Indonesië is iets anders dan de veiligheid thuis. Nadat we veilig aan wal waren bleek dat onder de mensen die binnen zaten er een hele hoop flink zeeziek waren geworden door dit wilde ritje en dag de kotszakjes niet aan te slepen waren. Al hadden wij het inmiddels hartstikke koud door onze natte kleren toch was ik best nog een beetje blij dat ik niet in die vieze stank heb moeten zitten.

Na weer een ritje met de taxi en het omkopen van de chauffeur zodat hij ons wat dichter bij het hostel zou afzetten kwamen we weer aan in Canggu. We hadden namelijk samen besloten dat het voor onze rust beter was als we niet teveel meer rond zouden reizen. We hadden een ander hostel geboekt namelijk wavehunters surf hostel, al was mijn telefoon wel een beetje nat geworden gelukkig had ik mijn externe oplader bij me anders hadden we niet eens het adres geweten. Aangekomen in het hostel zei het meisje dat aan het werk was dat ze vol zaten. Ik schrok me natuurlijk kapot want ik zou toch niet voor de tweede keer iets niet goed geregeld hebben? Bleek dat zij gewoon een grote grappenmaker was en er natuurlijk gewoon plek voor ons was. Ellen was hartstikke moe en ging dus meteen slapen ik ging ondertussen nieuwe vriend en maken in het hostel met mijn diner: bintang.

Uiteindelijk bleek dat mijn telefoon ons natte avontuur misschien toch niet zo heel goed had overleefd aangezien hij niet meer wilde opladen. Toen ik uitzocht waarom bleek dat mijn oplaadpunt verroest was (omdat ik terwijl hij nog nat was mijn externe oplader gebruikt had). Lekker handig als je als Jule je eigen plan trekt en Ellen je dan niet kan bereiken. Ellen had inmiddels een scooter gehuurd voor de laatste dagen (een roze!). Dus de volgende dag gingen we opzoek naar een zak met rijst om misschien de schade te fixen. En dat is knap lastig in Indonesië ze hebben daar namelijk alleen maar hele grote zakken met rijst en dat had ik ook weer niet nodig. Gelukkig kwamen we per ongeluk bij een winkeltje uit waar ze kleine zakjes rijst verkochten dus probleem opgelost. En ik 24 uur zonder telefoon (bijna onmogelijk, verslaafd dus) Toen we ook toevallig nog langs het eerste hostel kwamen kon ik meteen mijn windjack ophalen die ik natuurlijk vergeten was. De rest van de dag hebben we maar gesurft in het zwembad van het hostel, betekende meer vliegende surfplanken want zonder golven gaat dat natuurlijk helemaal niet. En 's avonds hadden we een BBQ in een restaurant met alle.mensen van het hostel. Super leuk want er was live muziek en de sfeer was top. Een Nederlandse jongen die in het hostel zat bestelde een paar kannen Araq, een Indonesisch shotje wat niet te drinken is maar ja het moest op dus ik heb goed geholpen de kannen leeg te maken. Na nog een keer de ring of fire te hebben gespeeld hup met de taxi naar Sand bar. Daar kwamen we weer mensen tegen die we in het andere hostel in Canggu hadden ontmoet, iedereen doet hetzelfde rondje daar in Bali.

De dag erna zouden we met een paar jongens naar een waterval gaan, maar we konden hun hostel niet vinden. Zo ver weg was het niet eens lekker blond dus. Dat was even teveel van het goede dus kwam alles er even uit, ja als je met 2 mensen aan het reizen bent hoort dat er ook bij. Gelukkig konden we allebei goed erover praten wat een hoop scheelt! Het werd een heel erg relaxed dagje uiteindelijk, we zijn gaan surfen, even gaan shoppen en gingen uiteindelijk allebei met takeaway eten opweg naar het hostel. Helaas was mijn take away keuze niet de allerbeste, de kip die ik had zag er niet zo heel erg appetijtelijk uit dus bedacht ik later om maar mee te gaan met wat mensen van het hostel die naar een Warung gingen. Ellen was moe dus die bleef nog even in het hostel. Later die avond gingen we naar pretty poison, een bar waar een halfpipe op de binnenplaats was gebouwd. Iedereen dat dus lekker een drankje te drinken terwijl er een skatewedstrijd bezig was. Dat was wel echt een hele gave sfeer. Maar we hadden bedacht om toch.maar eens op tijd te gaan slapen dus niet meer op stap.

Ondertussen was mijn telefoon al lang genoeg in de zak met rijst geweest, dus ik had hem weer in elkaar gezet. Wonder boven wonder begon hij op te laden. Ik was dus super blij met mijn oplossing. Totdat mijn telefoon wel erg warm werd zo warm dat ik dacht dat hij misschien wel zou ontploffen. (Teveel stoere films gekeken). Ik haalde de oplader er dus maar weer uit, althans dat probeerde ik. De oplader zat namelijk muur vast. Gelukkig geef ik het niet zomaar op dus na een beetje mijn best doen kwam de oplader eruit, maar de helft zat vastgeroest in mijn telefoon.

Dat was dus het einde van mijn telefoon, gelukkig kon ik het belangrijke allemaal opslaan voordat hij leeg was. De blog die ik al half geschreven had was ik alleen eventjes vergeten..

Na een goed nachtje slaap gingen we vroeg op om te gaan surfen. Mijn buik begon alleen een beetje vervelend te doen, maa ik ben geen watje natuurlijk. Meer mensen hadden datzelfde idee en het was behoorlijk druk. De golven waren best wel wild waardoor ik al bijna mijn bikinibroekje verloor. Ellen was ik even uit het oog verloren, totdat ik haar op het strand naar mij zag zwaaien, wat er aan de hand was wist ik niet dus ik paddelde terug. Op het strand zag ik wat er aan de hand was, Ellen had een snee op haar wang. Ze was door een andere surfer geraakt met de punt van zijn bord en natuurlijk erg geschrokken. Gelukkig waren er al mensen die haar op hadden gevangen waaronder een zuster. Na mijn bord terug te hebben gebracht, moesten we terug naar het hostel. Ellen kon alleen echt niet rijden en ik had natuurlijk nog nooit op een scooter gereden. Na een klein oefenrondje heb ik Ellen naar het hostel gebracht. Snel gingen we niet, maar blijkbaar deed ik het wel goed. (Kwam gewoon omdat ie roze was!)

In het hostel heb ik Ellen verzorgd en begon mijn buik nog meer zeer te doen. Ik vond het ook heel erg vervelend om geen telefoon te hebben. Toen bleek dat een jongen in het hostel wel wist waar een winkel zat om telefoons te kopen. Hij ging gelukkig met me mee, anders had ik nu nog in die winkel gestaan. Alles was in het Indonesisch en op de doosjes van de telefoons stond bijna niets, uiteindelijk met behulp van Google vond ik er een. Toen moest ik eerst betalen voordat ze lieten zien dat de telefoon ook echt werkte, allemaal best wel spannend. Uiteindelijk was alles gewoon helemaal goed gelukkig!

Ellen was intussen al wel weer wat opgeknapt, van de schrik bekomen maar wel heel moe. De rest ging naar het strand en ondanks mijn buikpijn ging ik toch maa mee, ik moest natuurlijk de sunset vastleggen. 'S avonds gingen we allemaal op stap zelfs stoere Ellen met haar wond! Mijn buik was nog steeds niet goed maar natuurlijk ging ik gewoon mee. Helaas werd mijn buikpijn alleen maar erger en ben ik dus als een van de eerste naar huis gegaan.

De dag erna zouden we voor het laatst gaan surfen maar dat ging dus echt niet, mijn buik had waarschijnlijk het beruchte Bali belly. Misschien ook wel omdat er niets meer in mijn maag zat. Niet eten zorgde voor minder pijn dan wel eten. Later wilde ik wel heel graag naar het strand, dus ik ging met een Nederlandse jongen rustig in een zitzak zitten en probeerde mijn buikpijn over te laten gaan door verse kokosnoot te drinken. Daar zag ik ook alweer de laatste zonsondergang van Bali. Ellen had die dag ontdekt dat ze bij het restaurant vlak naast het hostel kroketten patatje oorlog en frikandellen hadden!!! Hoe erg mijn buikpijn ook was dat was iets wat ik echt heel erg mistte dus dat was mijn avondeten. Al vond mijn buik het een slecht plan dat was echt genieten!!

Hoe stoer we allebei ook waren op stap de laatste avond zat er niet meer in mijn buik vond drinken ook echt niet zo'n goed idee meer. Na een kort nachtje slaap in een hangmat stond de taxi om 4 uur klaar. We hadden de avond van te voren iedereen al gedag of tot ziens gezegd, na een week in een hostel heb je er een hoop nieuwe vrienden bij. Mijn buik was nog steeds echt niet oké wat alles wel een stuk vervelender maakte. Met een voorraad rennies en een droog broodje achter mijn kiezen hoopte ik op een wonder.

Het was zo gek om weer op het vliegveld te zijn waar ik mijn laatste stop had voordat ik in Sydney aan kwam. Toen ik mijn paspoort checkte om te zien hoelang dat geleden was bleek het precies 7 maanden geleden te zijn. Ja toeval bestaat niet! Toen we al bijna in het busje naar het vliegtuig zaten riep iemand onze naam, dat waren Emily en Maddie. Zij vertrokken naar hun volgende bestemming en kwamen afscheid nemen, zooo lief! In het vliegtuig sloot ik mijn ogen en was ik voor de rest van de vlucht vertrokken, ik heb nog nooit echt geslapen in een vliegtuig dit was dus een unicum. Ik gok dat ik het nodig had, ik werd namelijk pas wakker toen de wielen van het vliegtuig weer de grond raakte.

En toen waren we weer in Perth, waar het weer een heel stuk kouder was dan in Bali natuurlijk. We hadden daar een couchsurfadres, omdat we daar 's avonds pas terecht konden gingen we eerst langs de dokter voor Ellens wond voor de zekerheid. En ik was naast mijn sneldrogende handdoek mijn Australische simkaart kwijt geraakt dus ik moest een nieuwe simkaart kopen. Toen zijn we naar Fremantle gegaan, een suburb van Perth, uiteindelijk zat ik aan de thee en Ellen aan een heuse Belse Stella van de tap toen we erachter kwamen dat we in de pub zaten waar onze host aan het werk was.

Hij had nog 2 andere huisgenoten en we hebben gezellig sushi gemaakt waarna ik knock out was, eerder zat ik al te slapen voor de televisie. De volgende ochtend was eindelijk mijn buik een beetje beter en gingen we ontbijten met Nina en Jessi die daar ook aan het couchsurfen waren. Het was kort maar krachtig want Jessi ging weer terug naar Duitsland. Ellen en ik zijn daarna naar Perth gegaan voor wat inkopen. Ik heb de ketting die ik van vriendinnetjes gekregen heb daar opnieuw gekocht, die was ik namelijk verloren in een hostel. Ennnn ik vond een kinder gitaar die perfect was om mee te nemen op roadtrip. Na wat shoppen zijn we nog naar wat mooie plekjes gegaan waar we vooral lastige gesprekken hadden over hoe de roadtrip zou gaan, aangezien het weerzien met Nina wat stoerfjes was.

Nadat we 's avonds met Nina en haar host wat gegeten hadden zouden we op stap gaan met onze hosts. Maar eerst hadden we zin in een ijsje, het was daar natuurlijk veelste koud voor dus toen we een taartjeswinkel zagen waren we helemaal blij. Al hadden ze ons even mogen vertellen dat je makkelijk met 2 van 1 taartje kon eten, zelfs ik kreeg dat giga stuk niet op. Het was wel een goede bodem voor de stapavond. Na wat we in Bali en Sydney gewend waren was dit echt een cultuur shock. Van sommige was ik niet eens zeker of ze al wel 16 waren een ding was zeker veel hadden mooi niet veel meer te doen dan hartstikke dronken worden op een doordeweekse avond. Opeens begreep ik ook waarom hier nog zoveel tienerzwangerschappen zijn. Verder werd er dubstep gedraaid, wat voor mij al weer helemaal uit is. De mensen daar shuffelde er vrolijk op los. Veel rum & cola's later vonden onze hosts het nodig om ruzie te maken met de taxichauffeur. Waardoor we uiteindelijk met een uber naar huis gingen nadat ik ze had duidelijk gemaakt dat dat echt niet nodig was geweest gingen we na wat zelfgemaakt knoflook brood gegeten te hebben maar slapen.

De volgende dag was ik al vroeg op om mijn tweede hepatitis b spuit te laten zetten. Toen ik werd gebeld door het hostel dat ze mijn ketting toch gevonden hadden, ik had de dag ervoor dus net een nieuwe gekocht. Wederom toeval bestaat niet! Nadat ik de nieuw gekochte ketting dus maar weer had terug gebracht was het tijd om de campervan op te halen. De westkust roadtrip met Nina en Ellen zou namelijk beginnen.

Aangezien die een maand duurde wordt dat het onderwerp van mijn volgende blog. Ik kan me er namelijk iets bij voorstellen, dat er al mensen in slaap zijn gevallen van mijn soms ietwat te gedetailleerde verhalen.

Ik zit nu op een Cattle station van 1500 vierkante km (groter dan de provincie Utrecht) anderhalf uur van Darwin af. Waar ik het super naar mijn zin heb terwijl ik mijn farmwork doe. Ook hierover later meer, ik moet alles nu op mijn telefoon typen waardoor het iets trager gaat helaas. Maaaar ik blijf zeker schrijven hoor! De volgende blog is er iets vlugger, beloofd!